نمایش ها از سر گرفته می‌شود؟ | کارگردان تئاتر: هم مردم و هم مسئولان می‌خواهند تئاتر را حذف کنند
تاریخ انتشار: ۲۰ دی ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۸۱۱۲۱۸
به گزارش همشهری آنلاین، امیر دژاکام نویسنده و کارگردان تئاتر درباره وضعیت مدیریت فرهنگی و چالش‌های این روزهای تئاتر گفت: مساله اصلی این است که از اساساً مدیران تئاتری ما نمی‌دانند که با چه پدیده‌ای طرف هستند. از کاظم نظری مدیرکل هنرهای نمایشی که دکترای مدیریت رسانه و کارشناسی ارشد تئاتر دارد و استاد تئاتر است گرفته تا مدیران دیگری که شاید این رشته را نشناسند اما با عدالت که آشنایی دارند؛ به‌عنوان مثال هزینه تولید یک سریال معمولی ۱۵ قسمتی شبکه نمایش خانگی را در نظر بگیرید که رقمی بالغ‌بر ۲۰ تا ۴۰ میلیارد تومان است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی افزود: در همین شرایط بچه‌های تئاتر الان سه سال است که مایحتاج ساده و معمول روزانه خودشان را به سختی تأمین می‌کنند و وقتی هم که با آنها قرارداد بسته می‌شود انگار به یک بچه فقیر سرراهی نذری می‌دهند و کمک هزینه‌های اندکی به آنها تعلق می‌گیرد که شرم‌آور است. چرا آنقدر بین هنرمندان تبعیض قائل می‌شوید. نوش جان بچه‌های سینما و تلویزیون که چنین دستمزدهایی می‌گیرند، ولی چرا باید بچه‌های تئاتر به این ذلت و خفت بیفتند که برای گرفتن حقشان مدام جلوی مدیران مختلف دست دراز کنند در حالی که بازیگران و نویسندگان و کارگردانان و … بسیار خوبی هم هستند. بالاخره باید جایی جواب این ظلم داده شود. مجموع دستمزدهای من برای ۱۲ نمایشی که در طول این سال‌ها در سالن اصلی تئاتر شهر اجرا کردم بسیار ناچیز است در حالی که دستمزدی که برای بازی در سینما و تلویزیون دریافت می‌کنم چند برابر فعالیت‌های تئاتری‌ام به عنوان نویسنده و کارگردان است.
باید جنگید و کار کرداین مدرس تئاتر درباره موضع‌گیری‌هایی که این روزها در مقابل اجراهای تئاتر وجود دارد، نیز بیان کرد: از یک طرف مدیریت تئاتر در جهت حذف تئاتر است و از طرف دیگر افرادی را داریم که نسبت به شرایط کنونی کشور معترض هستند و اعتقادشان بر این است که تئاتر نباید در این وضعیت روی صحنه برود. با این حساب هر ۲ گروه در حال حذف تئاتر هستند. در حالی که در تاریخ خوانده‌ایم، در شرایطی که فرانسه در زمان جنگ جهانی دوم توسط دولت آلمان نازی اشغال شده بود، سالن‌های تئاتر این کشور فعال بودند چون تئاتر یعنی اعتراض، یعنی نقد و گفتگو.
هرچند که در این چهل سال برخی خودشان را کشتند تا بگویند تئاتر یعنی مجیزگویی، بله قربان گویی و پشت دست بوسیدن و تبلیغ کردن. در همین فرانسه ژان پل سارتر یک نویسنده فراری بوده است اما آثارش روی صحنه اجرا می‌شود. پس معتقدم که تئاتر باید اجرا شود و تئاتر معترض هم باشد مثل نمایش «پرده خانه» گلاب آدینه که این روزها روی صحنه است. خانم آدینه جنگید و ثابت کرد که تئاتر باید به فعالیت خود ادامه دهد.
کارگردان نمایش «مکبث» یادآور شد: نتیجه این شده که این روزها تنها تعدادی جوان علاقه مند و مشتاق، تئاتر کار می‌کنند، کارهایی نه چندان حرفه‌ای که از لحاظ زیبایی شناسی حرفی برای گفتن ندارند و می‌توان از آنها به عنوان مشق‌های دانشجویی نام برد که البته خوشحالم که دل آنها شاد است و کار می‌کنند اما هیچکدام از هنرمندان بزرگ و صاحب نام با اینکه بسیاری از آنها اعتقاد دارند باید تئاتر اجرا شود، حاضر نیستند نمایشی را روی صحنه ببرند. چون از طرف همکاران خودشان با موضع‌گیری های منفی مواجه می‌شوند و از نظر پرداخت کمک هزینه هم که با رقم‌های ۱۰ میلیون و ۲۰ میلیون و ۳۰ میلیون طرف هستند. اصلاً کل سرانه بودجه تئاتر به اندازه نصف ساخت یک سریال نمایش خانگی است.
بلاتکلیفی برای اجرای «احمد شمس …»دژاکام درباره مشخص نبودن وضعیت اجرای نمایش «احمد شمس یا قصه همین روزها» نیز بیان کرد: سه سال است که برای اجرا در سالن اصلی تئاترشهر درخواست داده‌ام اما نتیجه‌ای ندارد در حالی که شاهد اجراهایی هستیم که معلوم نیست چطور به سالن اصلی راه یافتند.
جواد طاهری مدیر تئاتر شهر به من، بهمن و اسفند امسال نوبت اجرا داده است و همه مراحلش را هم طی کرده‌ام اما هنوز شورای ارزشیابی و نظارت جواب درستی برای تأیید متن نداده است. گفتند متن تصویب شده و تنها مواردی برای اصلاح دارد که البته هنوز هم موارد اصلاحی را به من نداده‌اند در حالی که نمایشنامه از پارسال به آنها ارائه شده است. معمولاً وقتی می‌گویند نمایشنامه نیاز به اصلاحات دارد منظورشان این است که از یک متن ۷۰ صفحه‌ای ۴۰ صفحه‌اش با ممیزی روبرو شده است.
این نویسنده و کارگردان با گلایه از بلاتکلیف بودن وضعیت نمایشش گفت: به مدیرکل هنرهای نمایشی گفته‌ام حداقل یک فرد استخوان‌دار به من معرفی کند تا بتوانم درباره نمایشنامه‌ام با او وارد گفتگو شوم. من در این نمایشنامه راجع به گرفتاری‌های مردم حرف زده‌ام، نه قانون اساسی را نقد کرده‌ام و نه به کسی بی‌احترامی کردم بلکه شفاف و روشن از مشکلات حرف زده‌ام. ۷-۸ ماه است که من را بلاتکلیف نگه داشته‌اند. نه می‌گویند که کار رد شده است نه از تأیید آن اطلاعی به من می‌دهند. بگذارید فضا کمی بازتر شود و بتوانیم مشکلاتی را که در جامعه وجود دارد مطرح کنیم.
مدیرانی که یک قدم برای تئاتر برنداشتندوی تصریح کرد: مردم از بی‌عدالتی که در طول سال‌ها وجود داشته ناراحت هستند و افراد دیگری هم در کنار این اعتراض‌ها از فرصت سوءاستفاده و کارهای دیگری می‌کنند. به هر حال این فضا وجود دارد و برای اجرای تئاتر هم باید این مسائل را مد نظر داشت. من الان دارم با خبرگزاری مهر گفتگو می‌کنم نه با بی‌بی‌سی فارسی. پس بگذارید انتقادم را همین جا و در یک رسانه داخلی مطرح کنم؛ منِ کارگردان تئاتر به شدت از مدیرانم ناراضی‌ام. به شدت از عدم درکشان نسبت به گرفتاری‌های بچه‌های تئاتر ناراضی‌ام. از بالا تا پایین، هیچ‌کدامشان حتی یک قدم هم برای تئاتر برنداشتند.
کارگردان «رؤیای خلیج فارس» تاکید کرد: تازه بعد از دریافت مجوز، با مشکلات دیگری روبرو خواهم بود. اصلاً من قرار است با چه پشتوانه مالی نمایشی سه ساعته را اجرا کنم. این نمایش در حال تمرین است و عوامل و بازیگران آن انتخاب شده‌اند. تهیه‌کننده من هم شخصی است و حاضر است برای به ثمر رسیدن نمایش هزینه کند اما چه کسی تضمین می‌کند در بهمن و اسفند که به من زمان اجرا داده شده، این نمایش بتواند حداقل هزینه تهیه‌کننده را برگرداند. چون بعید به نظر می‌رسد که تماشاگران در این روزها به سالن تئاتر بیایند.
دکور نمایش‌هایم را از خلازیر میخرموی افزود: من ۱۰ سال است که دکور نمایش‌هایم را در خلازیر جمع می‌کنم. سوار وانت می‌شوم و از خلازیر دکور و آکسسوارم را می‌خرم برای اینکه می‌خواهم مستقل حرف بزنم و بودجه ۲۰ میلیاردی سرمایه‌گذاران را نپذیرفته‌ام تا بتوانم شرافتم را حفظ کنم و حرف خودم را بزنم. از این رو زمانی که مردم دل خوش داشته باشند می‌توانم بدون کمک هزینه هم نمایشم را در هر جایی که باشد از سالن تئاتر گرفته تا پارک و پشت بام و … اجرا کنم اما شرایط باید عادی باشد و مردم به دیدن کارها بنشینند.
دژاکام با انتقاد از پاسخگو نبودن مدیرکل هنرهای نمایشی نسبت به گلایه‌ها و انتقادات هنرمندان بیان کرد: وقتی با من که ۴۰ سال است در تئاتر مشغول فعالیت هستم و چندین مدیر و وزیر و معاون وزیر دیده‌ام این طور رفتار می‌شود ببینید با سایر هنرمندان چطور برخورد می‌کنند.
حتی شخص وزیر ارشاد وقتی قرار است درباره موضوعی اظهارنظر کند باید از یک آدم متخصص مشاوره بگیرد. نتیجه این رفتارها و برخی موضع‌گیری‌های بدون مشاوره تخصصی، تبدیل شده به بحران و مضیقه و تنگنایی که الان گریبان تئاتر را گرفته است. در نهایت و با همه مشکلاتی که وجود دارد، من تئاترم را اجرا می‌کنم و به خاطر هیچ مدیری تئاترم را تعطیل نخواهم کرد. ۴۰ سال است که کنار مردمم بودم و حالا هم در کنارشان هستم و هر جا که باشد نمایشم را به صحنه خواهم برد.
رازی که «خاصه‌تراش» بعد از ۱۰ سال برملا کرد
کد خبر 733944 منبع: مهر برچسب‌ها انجمن منتقدان و نویسندگان خانه تئاتر تئاترمنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: انجمن منتقدان و نویسندگان خانه تئاتر تئاتر روی صحنه
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۸۱۱۲۱۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
رجوع و روایت آتش بلاگری و سلبریتی شدن در روابط زن و شوهری
نمایش «رجوع» این روزها در تهران روی صحنه می‌رود تا به اختلافات متداولِ این روزها در روابط بین زن و شوهرها بپردازد. - اخبار فرهنگی -
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، داستان‌ها و ماجراهای مربوط به روابط زن و شوهری همیشه دستمایه ساخت آثار نمایشی بوده است. از فیلم‌های «همسر»، «آتش بس»، «توفیق اجباری» تا نمایش‌های «بازیگر و زنش»، «تن شوری» و ... هنرمندان را به سمت خلق آثاری با این موضوعِ همیشه جذاب سوق داده است.
جذابیت همیشگی این سوژه باعث شده پدید آورندگانِ تئاترِ «رجوع» نیز به سمت تولید اثری نمایشی با موضوعِ روابط زن و شوهری بروند. رجوع به قلم کیمیا خلج و کارگردانی سعید حشمتی در قالب اپیزودهای مشابه به چالش‌های زندگی زناشویی می‌پردازد. روایت داستان در بستر دادگاه، اندکی کلیشه‌ای و تکراری به نظر می‌رسد. اگر از این زاویه به دادگاه نگاه کنیم که عموماً ارجاع به دادگاه و قاضی آخرین راهکار برای حل بحران‌ها باشد پس باید این اشکال را متوجه نویسنده‌ی نمایش «رجوع» دانست که هیچ فرصتی را برای سازش بین زوجین قائل نبوده و صدور حکم قضایی را فصل الخطاب قرار داده است.
کلنل دست به دامن عارف شد / نازنین بیاتی انتخاب مناسبی بود؟البته در نمایش اشاراتی به فرصت دادگاه برای ایجاد سازش بین زوجین برای تفکر و تأمل بیشتر شده اما این اقدام نویسنده ناکافی به نظر می‌رسد و شاید اگر به جای فضای دادگاه، اتفاقات نمایش در حضور شخص دیگری مانند یک مشاور خانواده رخ می‌داد، فرجام مثبت و امیدوار کننده‌تری برای کاراکترهای نمایش قابل تصور بود.
اپیزود نخست این نمایش روایت زن و شوهری بود که اختلافاتشان مربوط به استقلال زن و زیبایی‌های ظاهری بود.
در «رجوع» دیالوگ‌ها چکشی و پینگ پونگی است و نویسنده به خوبی موفق به ایجاد بده بستان‌ها در نمایشنامه شده است. داستان زندگی کاراکترها به شکل صحیحی پرداخت و روایت شده و نویسنده به شناخت درستی از کاراکترهای نمایشش رسیده است. در هر اپیزود تفاوت کاراکترها به وضوح قابل دریافت است و نویسنده در نگارش آنها خلاق و پویاست.
اما نکته مهمی که در مورد متن وجود دارد نوع نگارش آن است. اخیراً در بسیاری از آثار، نویسندگان را نمی‌توان مؤلف محسوب کرد. مؤلفی که ایده دارد، مشق می‌دهد، درس می‌دهد و شاید راهی نشان می‌دهد و....
اپیزود دوم؛روایت کارگردانی بود که به عنوان یک سلبریتی، در عین ازدواج با همسری روستایی، ارتباطاتی موازی داشت و همین موضوع موجب اختلافات شدید بین او و همسرش شده بود.
بخش زیادی از نویسندگان نسل جدید روایت‌هایی گزارش گونه دارند. روایت‌هایی که گویی تنها برای صرفا جهت اطلاعِ مخاطب نوشته شده‌اند یا اینکه گویی یک گزارش خبری هستند تا یک نمایشنامه با هدفی والا و نتیجه‌گیری که به کارِ زندگیِ مخاطب بیاید.
البته که در بسیاری از آثار خبری، خبرنگاران نتیجه گرا و هدفمند هستند و تنها صرفاً راوی یک رویداد نیستند؛ بلکه موجب ایجاد چالش‌های جدی می‌شوند. اما در «رجوع» نویسنده فقط «گزارشگر» است. گزارشگری که گزارش می‌دهد؛ در بطن جامعه خانواده‌هایی هستند که شرایط ویژه و متفاوتی بر زندگی آنها حاکم است.
کیمیا خلج با نوشتنِ متن «رجوع» فقط به مخاطب خبر می‌دهد و مخابره‌گر یک اتفاق است؛ البته که همین هم ارزشمند است. اما نباید فراموش کنیم که نویسنده‌ی این نمایشنامه راهکار ندارد، ایده ندارد و هدایت گر نیست.
شاید به همین علت است که به رغم هدایت صحیح و خوب بازیگران توسط کارگردان، حس و حال تماشای یک اثر تئاتری ویژه به مخاطب منتقل نمی‌شود.
اپیزود سوم مربوط به زن و شوهری بود که تفاوت‌های اعتقادی و فرهنگی عمیقی با همدیگر داشتند و همین مسئله اختلافات شدیدی بین آنها ایجاد کرده بود.
اساساً در شرایط مشابه هیچ راهی برای به چالش کشیده شدن خلاقیت کارگردان وجود ندارد و یا حداقل بیننده تلاشی برای خلق یک اثر بصری ویژه از کارگردان را شاهد نیست. آفتی که گریبان برخی یا شاید بسیاری از آثارِ این روزهای تئاتر ایران را گرفته است.
کارگردانان در آثار مشابه و این نمایش، به «صندلیسم!» دچار شده‌اند. آفتی عجیب که با اسم رمز «مینی مال» و فقط با چیدن چند صندلی ساده در صحنه روز به روز در حال نفوذ در جان تئاتر است. هر کدام از کارگردانان هم دلایل خاصی را برای انتخاب این سبک کاری دارند که غالباً چندان منطقی به نظر نمی‌رسد. اجرای «صندلیسم» هرچه هست نه تنها تئاتر محسوب نمی‌شود بلکه شاید در چهارچوب یک اثر رادیویی ویژه هم گنجانده نشود.
البته که نمایش «رجوع» با وجود اینکه صحنه‌ای خالی دارد و تنها به چند صندلی روی صحنه پناه برده، اما تلاش کرده تا جنبه‌های نمایشی و تصویری هم در کار باشد تا اثر صرفا به یک نمایش رادیویی تبدیل نشود.
اپیزود چهارم این نمایش به روایت خانواده‌ای اختصاص داشت که زنِ خانواده در فضای مجازی بلاگر بود و همین مسئله پایه و اساس اختلافاتِ شدیدی شده بود.
رفتن سراغ موضوع‌های اجتماعی که در دل جامعه و در میان مردم جاری هستند و هر کدام از ما بارها و بارها در اطراف‌مان آنها را دیده‌ایم، بسیار ارزشمند است. پرداختن به این موضوع‌ها حتی اگر بدون ارائه‌ی راهِ چاره یا راهی تازه باشد، با زدنِ تلنگرهایی هرچند کوچک به مخاطب، می‌توانند اثرگذار باشند.
منصفانه نیست اگر از بازی خوب بازیگران (رجوع) سخن نگوییم. از اپیزود اول تا آخرین اپیزود که با بازی شیرین و دقیقِ افشین سنگ چاپ مواجه می‌شویم، همه بازیگران بسیار دقیق و حساب شده ایفای نقش می‌کنند و این نکته‌ای است که به واسطه آن نمی‌شود از نقش ویژه کارگردان چشم پوشی کرد.
در پایان باید گفت علیرغم کاستی‌هایی که در نمایش «رجوع» به چشم می‌خورد، اما این اثر ارزش یک بار دیدن را دارد.
توضیحات نمایش:
رجوع
نویسنده: کیمیاخلج
کارگردان: سعیدحشمتی
بازیگران:
نیما هاشمی سرشت، الهام احمدی، میثاق جمشیدی، پریسا علی نیا، کیمیا خلج، هومن بنایی، روناک برخوردار، فاطمه توانا، محمد روشنفکر و افشین سنگ چاپ
-------------------------
نوشته: هبت اله یگانه
-------------------------
انتهای پیام/
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند